Jak przygotowuje się chaczapuri?

Gruzini mawiają, że jednym z głównych składników chaczapuri jest dobry nastrój. Dlatego do jego przygotowania nie można przystępować w złym humorze, gdyż może to wpłynąć negatywnie na smak potrawy.

Danie chaczapuri przygotowywane jest na różne sposoby, w zależności od regionu i wybranych dodatków, jednak podstawowy przepis na chaczapuri bazuje na mące, drożdżach, mleku, serze oraz przyprawach. Tradycyjny, podstawowy farsz składa się z sera solankowego, ale chaczapuri robi się też z twarogu, mozzarelli, fety lub goudy. 

Mimo wielu podobieństw każdy z wymienionych rodzajów chaczapuri wyróżnia się sposobem przygotowania:

• szykując chaczapuri adżarskie, po wyrobieniu ciasto formuje się w łódkę, nakłada do niej farsz serowy i wypieka w mocno nagrzanym piekarniku. Następnie kilka minut przed końcem pieczenia wbija się jajko i dodaje odrobinę masła. Jajko powinno być lekko ścięte, a żółtko nadal płynne. Masłem można też posmarować brzegi ciasta;
• w przypadku chaczapuri imeretyńskiego serowy farsz z dodatkiem surowego jajka wkłada się do środka ciasta, całość formuje się w cienki placek i piecze w piekarniku lub na suchej patelni. Gdy placek przygotowywany jest na patelni, należy go kilka razy obrócić w czasie smażenia. Przed podaniem przyrumieniony placek z obu stron smaruje się masłem;
• chaczapuri megrelskie przygotowuje się podobnie do imeretyńskiego. Główną różnicą jest sposób wykończenia dania. Na wierzch placka przygotowywanego po megrelsku wykłada się dodatkową warstwę sera;
• chaczapuri guruli, wypełniane jest serem z dodatkiem jajka ugotowanego na twardo; często robi się je z ciasta drożdżowego;
• chaczapuri penowani wyróżnia się na tle innych. Przygotowuje się je z ciasta francuskiego lub półfrancuskiego. Farsz przygotowany z sera wykłada się na rozwałkowany placek i przykrywa drugim. W odróżnieniu od wersji imeretyńskiej czy megrelskiej penowani formuje się tak, aby swoją formą przypominało zamkniętą kopertę. Tę wersję chaczapuri przygotowuje się w piekarniku. Podaje się je, gdy ciasto delikatnie się zarumieni;
• dla osób, które lubią fast foody, ciekawą propozycją jest chaczapuri na patyku. W taki sposób jest ono podawane zwłaszcza w regionie Kutaisi. Na patyku zawija się wcześniej przygotowane ciasto z farszem. Po upieczeniu patyk można wyjąć lub zostawić, co ułatwia jedzenie dania w czasie spacerowania.

Sposób podawania – na co zwrócić uwagę i z czym łączyć chaczapuri?

Chaczapuri można jeść jako samodzielną przekąskę, jednak najlepiej smakuje z dodatkiem sosów. Podstawowym dodatkiem jest jogurt naturalny – pasuje do każdego rodzaju gruzińskiego placka. Osoby lubiące bardziej wyraziste smaki mogą sięgnąć po sos adżika, który przygotowuje się na bazie pasty z czerwonej papryki o tej samej nazwie.

Chaczapuri po adżarsku podawane jest jako porcja dla jednej osoby, a chaczapuri imeretyńskie można dzielić na kilka porcji – jak pizzę.

Podobne dania

Różnego rodzaju placki to podstawa wielu kuchni świata. Chaczapuri często porównuje się z chlebkiem naan. Z uwagi na tradycyjny sposób wypiekania w glinianych piecach można je porównać również z podpłomykami, z tym że chaczapuri jest bardziej miękkie. Gruziński placek w wersji imeretyńskiej, gdzie farsz umieszczany jest w środku, można porównać również do pizzy typu calzone, gdzie farsz także zamyka się wewnątrz ciasta, w obu przypadkach jednym z głównych składników jest ser.

Ciekawostki na temat chaczapuri

1. Gruzińskie chaczapuri typu adżaruli ma kształt łódki, inne rodzaje chaczapuri kształtuje się raczej w okrąg i kroi tak jak włoską pizzę, są też wersje tego dania składane w kopertę albo zawijane na patyku.
2. Obecnie wiele restauracji serwuje chaczapuri z serem i różnymi dodatkami, które sprawiają, że to znane danie zyskuje nowe oblicza. Popularny jest między innymi farsz z dodatkiem szpinaku czy czerwonej fasoli. Trzeba jednak pamiętać o tym, że aby danie nazwać chaczapuri, zawsze głównym składnikiem farszu powinien być ser.
3. Innym rodzajem gruzińskiego chleba podawanego jako przystawka jest sztosis puri, który swoim kształtem przypomina anielskie skrzydła i wypieka się go w piecu w kształcie beczki.